برای شانزدهمین سال متوالی کاروان پیاده محبان الرضا شهرستان کاشمر راهی زیارت حرم امام هشتم(ع) شد

در آستانه دهه کرامت برای شانزدهمین سال متوالی کاروان پیاده محبان الرضاء کاشمر با حضور 170 نفر از دلدادگان حریم قدس رضوی راهی زیارت حرم ملائک پاسبان امام هشتم شد.

کاروان زائران پیاده امام رضا سلام ا… علیه در شهرستان کاشمر، امسال نیز در آستانه دهه کرامت برای شانزدهمین سال متوالی با حضور ۱۷۰ نفر از دلدادگان حریم قدس رضوی راهی زیارت حرم ملائک پاسبان امام هشتم شد تا ضمن حرکت در یک مسیر معنوی، حرکتی فرهنگی را به نمایش بگذارد و نشان دهد که دشمنان اسلام و انقلاب، علی رغم تلاش های مذبوحانه خود در عرصه جنگ نرم، هنوز نتوانسته اند جوانان مملکت را از ولایت و امامت دور کنند.

اکنون و در ایام ولادت حضرت علی بن موسی الرضا سلام ا… علیه، نگاهی به پیشینه و برنامه های این کاروان فرهنگی و معنوی خالی از لطف نخواهد بود.

کاروان پیاده محبان الرضا علیه السلام شهرستان کاشمر از تابستان ۱۳۷۸ و همزمان با ایام شهادت حضرت امام رضا سلام ا… علیه به همت و مدیریت جمعی از جوانان متدین این شهرستان در یک گروه ۱۵نفری شکل گرفت.

از همان ابتدا به دلیل اخلاص و نیت پاک این دلدادگان خاندان عصمت و طهارت ، لطف خدا و عنایت امام رئوف شامل حال آن ها شد و هر سال برشکوه و عظمت این حرکت معنوی افزوده گردید به طوری که هم اکنون آرزوی حرکت در این کاروان در قلب جوانان عاشق روز به روز در حال رشد است و در سال های اخیر جمعیت این کبوتران عاشق بالغ بر ۱۵۰ نفر شده است.

در سال های آغازین حرکت کاروان به دلیل تعداد کم و نبود امکانات، تمامی تجهیزات اعم از وسایل شخصی، وسایل تدارکات و تغذیه توسط اعضا با کوله پوشتی حمل می شد، اما در سال های اخیر با توجه به افزایش جمعیت و نیاز به امکانات بیشتر،  به یاری جمعی از خیرین از چند وسیله نقلیه جهت حمل وسایل زائران و نیز تدارکات استفاده می شود.

سکانداری این حرکت معنوی از سال ۱۳۸۳ به جوانان مسجد حاجی جلال سپرده شده است.

مدت این اردو ۵ روز است که در روز اول زائران توسط وسیله نقلیه از کاشمر به نیشابور منتقل می شوند و مسیر حرکت حضرت علی ابن موسی الرضا ارواحنا فداه را از نیشابور به مدت سه روز با گام هایی از نور می پیمایند و در نهایت در روز آخر پس از مراسم وداع با امام مهربانی ها و برگزاری مسابقات فرهنگی به کاشمر باز می گردند .

بهره گیری از روحانیت معزز و سخنوران توانا و طلبه های جوان در طول مسیر منجر به ایجاد فضایی صمیمی و معنوی در بین همسفران شده ضمن اینکه حضر ذاکران و مداحان اهل بیت علیهم السلام و همچنین تعدادی از اساتید دانشگاه و سایر افرادی که برای خداقوت در طول مسیر در جمع این زائران حاضر می شوند، برشکوه و زیبایی این حرکت معنوی می افزاید.

کاروان پیاده محبان الرضا علیه السلام از برنامه فرهنگی متنوعی نیز برخوردار است. از جمله این برنامه ها می توان به این موارد اشاره کرد: تشکیل حلقه های معرفت بین گروه ها، سخنرانی ، همخوانی اشعار مذهبی ، خواندن آیت الکرسی و زیارت عاشورا، تشویق همسفران به تفکر و تدبر و ایجاد سوال و پرسش و پاسخ  با حضور فرهیختگان، دانشجویان، فرهنگیان و روحانیت محترم که بسیاری از چالش های فکری و سئوالات جوانان را در فضایی بسیار صمیمی و همراه با نشاط معنوی برطرف می کند.

با هم می خوانیم دلنوشته ای از آقای «ابوالفضل خاتمی» یکی از اعضای این کاروان را:

سلام آقا جان!

من شرمنده ترین! من کمترین! من رو سیاه! چه می توانم بگویم در وصف شما …

منی که در صف عاشقان شما آخرین نفرم، منی که بد کردم، بد بودم، بد هستم… اما آقا جان هنوز دوستــــــتان دارم و می دانم که هر چند من بدم اما روز به روز مهر شما نسبت به من افزون تر و دست نوازشتان بیشتر است.

از زیارت شما برمی گردم اما التماس می کنم که در این یک سال آتی، دستم را بگیرید و خودتان هوایم را داشته باشید و اجازه ندهید از شما دور شوم…

آقا جان! خواهشی دارم … دوستانم را هم یادتان نرود، آن هایی که به عشق شما و مهربانی شما و به رسم دعوت شما می آیند.

آن هایی که رنج سفر را می خرند تا به شما نزدیک تر شوند، آن هایی که همیشه می گویند کسی که شما را دارد غریبه نخواهد بود.

آنهایی که از محبت بی حد شما حیران شده اند و هر چه دارند می گذارند و فقط دلشان را بر می دارند و  کوله بار سفر می بندند و راهی می شوند و با پای پیاده و قلبی شکسته به سمت شما می آیند.

آنهایی که به دشمنان شما که اکنون همچون مأمون ملعون می خواهند با جنگ روانی خود شما را از ما بگیرند و تشیع را ریشه کن کنند با این حرکت معنوی و با گام های استواری که در جاده منتهی به ضریح شما برمی دارند می فهمانند که هرگز دست از شما و ولایت شما بر نمی دارند، شمایی که همیشه با ما هستید…

آن هایی که در راه پابوسی شما از هزاران خطر می گذرند، آن هایی که با چشم گریان و پای آبله کرده ولی دلی سرشار از امید و شوق به سمت شما می آیند و حرف از خستگی نمی زنند.

آقا جان! می شود هر سال راهی ام کنید؟! می شود من را هم ضمانت کنید؟! می شود من را برای خودتان هدایت کنید؟

آقای من، مولای من، امام مهربان من! حرف آخرم اینکه:

بی پناهم، خسته ام، دریاب ای مولای من

کمتر از آهو نیم، آقا به قربان دلت…